Όταν για μια υπόγεια θέση πάρκινγκ μόλις 10,13 τ.μ. κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει ακόμα και 300.000 ευρώ, δύο τινά συμβαίνουν.
Είτε του περισσεύουν και μπορεί να τα σκορπάει, είτε θέλει να «ξεπλύνει» χρήμα.
Η παραπάνω περίπτωση αφορά σε αγορά τον περσινό Μάρτιο στο κέντρο της Αθήνας και δεν είναι η μοναδική, καθώς δεκάδες θέσεις στάθμευσης λίγων τετραγωνικών αγοράστηκαν λες και ήταν φτιαγμένες από χρυσάφι.
Η πρώτη, καλόπιστη σκέψη είναι ότι κάποιοι επένδυσαν στην έλλειψη χώρων στάθμευσης στην Αθήνα προσβλέποντας σε υψηλές αποδόσεις. Αυτό προφανώς ισχύει στην περίπτωση όπου τον Δεκέμβριο του 2021 αγοράστηκε υπόγειος χώρος 705 τ.μ. προς 600.000 ευρώ, όπως και στην περίπτωση όπου καταβλήθηκαν 810.000 ευρώ για υπόγειο χώρο 120 τ.μ.
Είναι, όμως, δύσκολο να ισχύει το ίδιο για μια θέση 13 τ.μ., που αγοράστηκε προς 175.000 ευρώ τον περσινό Ιούλιο. Ακόμα κι αν το μηνιαίο μίσθωμα για μια τέτοια θέση οριζόταν στα 500 ευρώ, για την απόσβεση της «επένδυσης» θα απαιτούνταν πάνω από 29 χρόνια.
Μια απλή αναζήτηση στα στοιχεία του ΥΠΕΘΟ δείχνει ότι ανάμεσα στις λογικές τιμές των 3.000-4.000 ευρώ ξεπηδούν αγοραπωλησίες πάρκινγκ με 46.000 ευρώ (Ελληνορώσων), με 200.000 ευρώ (κέντρο), με 150.000 ευρώ (Αμπελόκηποι), με 116.000 ευρώ (Εξάρχεια), με 70.000 ευρώ (Νέος Κόσμος) και η λίστα δεν έχει τέλος.
Δεν είναι, όμως, μόνο η Αθήνα όπου θέσεις στάθμευσης πωλούνται σαν… διαμερίσματα. Στον Πειραιά πάρκινγκ 16,87 τ.μ. άλλαξε χέρια με 112.000 ευρώ, στη Θεσσαλονίκη πάρκινγκ 17 τ.μ. αγοράστηκε για 75.000 ευρώ, στην Καλαμαριά με 166.000 ευρώ, στα Ιωάννινα για 712.000 ευρώ!
«Σαφάρι» για… μαύρο χρήμα
Τον περασμένο Οκτώβριο, όταν παρουσιάστηκε το νομοσχέδιο για τη φοροδιαφυγή, δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία που προκάλεσαν σοκ. Μόνο στη διάρκεια του 2022 εντοπίστηκαν 42.613 μεταβιβάσεις ακινήτων που εξοφλήθηκαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με μετρητά 462,3 εκατ. ευρώ κι άλλες 41.741 μεταβιβάσεις αξίας 2,980 δισ. ευρώ, που εξοφλήθηκαν ΚΑΙ με μετρητά. Όλες αυτές οι υποθέσεις καθώς και αντίστοιχοι φάκελοι του 2023 έχουν μπει στο «μικροσκόπιο» της ΑΑΔΕ για ξέπλυμα χρήματος από φοροδιαφυγή – και όχι μόνο. Ανάμεσα σε αυτές τις υποθέσεις φαίνεται ότι βρίσκονται αγοραπωλησίες «χρυσών» θέσεων στάθμευσης, χωρίς να είναι διαθέσιμα επί του παρόντος αναλυτικά στατιστικά στοιχεία για συναλλαγές με μετρητά, που αναμφίβολα αναδίδουν έντονη «οσμή».
Σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο για τη φοροδιαφυγή, εφεξής το τίμημα για αγοραπωλησίες ακινήτων θα πρέπει να καταβάλλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με τραπεζικά μέσα πληρωμής, ενώ το συμβόλαιο που καταγράφει προκαταβολή, μερική ή ολική εξόφληση με μετρητά είναι άκυρο και απαγορεύεται η μεταγραφή του. Όσο για τους παραβάτες, τιμωρούνται με πρόστιμο ίσο με το 10% του τιμήματος που καταβλήθηκε με μετρητά, κατ’ ελάχιστον 10.000 και μέχρι 500.000 ευρώ, για κάθε παράβαση.
Όπως παραδέχονται συμβολαιογράφοι και μεσίτες, ως τώρα ο κανόνας ήταν οι αγοραπωλησίες με μετρητά είτε ολόκληρου του τιμήματος είτε της διαφοράς μεταξύ αναγραφόμενης/αντικειμενικής τιμής και του πραγματικού τιμήματος, η οποία φυσικά παρέμενε στο «ημίφως» και μακριά από τα ραντάρ της Εφορίας. Προφανή και εύλογα είναι τα ερωτήματα για την προέλευση των μετρητών, ειδικά όσον αφορά σε αγορές ακινήτων από ξένους.
Μόνο τυχαία δεν είναι η σχετική αναφορά στην τελευταία (2018) Έκθεση Εκτίμησης Εθνικού Κινδύνου για τη Νοµιµοποίηση Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και τη Χρηματοδότηση της Τρομοκρατίας: «Κατά τα έτη 2014-2016 έχει παρατηρηθεί αύξηση των επενδύσεων στην αγορά ακινήτων από αλλοδαπούς υπηκόους και εταιρείες, μέρος των οποίων ενδεχομένως αποτελούν συναλλαγές υψηλού κινδύνου”. Η ίδια Έκθεση ανέφερε ότι «ο τομέας της αγοράς ακινήτων εκτιμάται ότι έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο αριθμό περιπτώσεων νομιμοποίησης εσόδων από διαφθορά, κυρίως λόγω της πρακτικής απόκρυψης της πραγματικής αξίας κατά την πώληση των ακινήτων και της εμφάνισης αξιών κατά πολύ μικρότερων των εμπορικών».
