Οι ιρλανδοί ψηφοφόροι καλούνται στις κάλπες των πρόωρων βουλευτικών αύριο. Πέντε πράγματα για την χώρα αυτήν των 5 εκατομμυρίων κατοίκων, το 1,3 εκ των οποίων ζουν στην πρωτεύουσα Δουβλίνο.
Κράτος και Εκκλησία
Η Ιρλανδία είναι κατά παράδοσιν καθολική χώρα. Το Σύνταγμα του 1937 αναφέρεται στην ειδική θέση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ως τοποτηρητή της πίστης της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών.
Ομως, η επιρροή της άλλοτε πολύ επεμβατικής εκκλησίας έχει αρχίσει να αποδυναμώνεται τα τελευταία χρόνια. Ο γάμος μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου νομιμοποιήθηκε με δημοψήφισμα και στην συνέχεια, τον Μάιο 2018, καταργήθηκαν εξαιρετικά αυστηροί νόμοι που απαγόρευαν τις αμβλώσεις.
Φορολογικός και τεχνολογικός παράδεισος
Η Ιρλανδία φιλοξενεί πολλές από τις πλέον εύρωστες τεχνολογικές εταιρείες στον κόσμο. Η ευρωπαϊκή έδρα της Apple βρίσκεται στο Κορκ, της Google στο Δουβλίνο, όπως και της Facebook international.
Με τον φόρο επί των επιχειρήσεων στο 12,5%, η Ιρλανδία κατηγορείται συχνά ότι ενθαρρύνει τις στρατηγικές φορολογικής ελαχιστοποίησης των πολυεθνικών, κατηγορία που αρνείται η κυβέρνηση.
Το 2018, η Ιρλανδία εισέπραξε 11,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους επιχειρήσεων. Οι δέκα μεγαλύτερες αντιπροσωπεύουν το 41% αυτού του ποσού.
Διασπορά
Η Ιρλανδία έχει μακρά ιστορία μετανάστευσης, εξαιτίας της φτώχειας και του λιμού. Περί τα 10 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει το νησί από το 1800, σύμφωνα με το University College του Κορκ.
Περί τα 31 εκατομμύρια Αμερικανοί- το 10% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών- δηλώνουν ότι έχουν ιρλανδικές ρίζες, σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2018. Κάθε 17 Μαρτίου, οι πόλεις με ιρλανδο-αμερικανικό πληθυσμό γιορτάζουν τον Αγιο Πατρίκιο, τον προστάτη του «σμαραγδένιου νησιού».
Οι δεσμοί με την Βρετανία
Η Ιρλανδία βρισκόταν υπό βρετανική κυριαρχία μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα. Η εξέγερση του Πάσχα του 1916 σημάδεψε την έναρξη ενός αιματηρού αγώνα για την ανεξαρτησία, που οδήγησε στον πόλεμο 1919-1921. Η συνθήκη του 1921 οδήγησε στην ίδρυση του ελεύθερου κράτους της Ιρλανδίας, χωριστού από το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά μέλους της Κοινοπολιτείας. Η Ιρλανδία έγινε κυρίαρχο κράτος το 1937.
Η επαρχία της Βόρειας Ιρλανδίας, που αντιπροσωπεύει το 17% του νησιού, παραμένει βρετανικό έδαφος. Το 1998, η συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής έθεσε τέλος στην τριακονταετία των αιματηρών συγκρούσεων (Troubles) ανάμεσα σε ρεπουμπλικανούς και ενωτικούς.
Λογοτεχνική δύναμη
James Joyce, WB Yeats, Samuel Beckett, Oscar Wilde, George Bernard Shaw, Jonathan Swift, Bram Stoker… η λογοτεχνική παράδοση της Ιρλανδίας είναι σημαντική και πολύτιμη.
Δεν διατήρησαν όλοι οι ιρλανδοί συγγραφείς καλές σχέσεις με την γενέτειρά τους. Ο James Joyce υπήρξε δριμύς απέναντι στην επιρροή της καθολικής εκκλησίας στην Δημοκρατία της Ιρλανδίας και πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του εκτός της Ιρλανδίας. Το ίδιο ίσχυσε για τον Samuel Beckett που αιτιολόγησε την απόφασή του να παραμείνει στην Γαλλία μετά την γερμανική εισβολή λέγοντας: «Προτιμώ την Γαλλία σε πόλεμο, παρά την Ιρλανδία σε ειρήνη».
