H εμπιστοσύνη των πολιτών της Ευρωζώνης στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φαίνεται να έχει μειωθεί περισσότερο σε σχέση με άλλους θεσμούς διακυβέρνησης την τελευταία δεκαετία, παρά το γεγονός ότι η εμπιστοσύνη στο ευρώ παραμένει ισχυρή, σύμφωνα με μελέτη (working paper) της ΕΚΤ.
Ωθώντας τη νομισματική πολιτική στα όριά της μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η ΕΚΤ αντιμετωπίζει ένα μπαράζ επικρίσεων και νομικών αγωγών που εγείρουν ερωτήματα τόσο για την πολιτική της όσο και για τον τρόπο επικοινωνίας της με το κοινό.
Η τράπεζα ξεκίνησε μία επανεξέταση της στρατηγικής της, την οποία αναγκάστηκε να αναβάλει λόγω της κρίσης του κορονοϊού που την ανάγκασε επίσης να λάβει ακόμη πιο δραστικά μέτρα στήριξης της οικονομίας της Ευρωζώνης.
«Σε σύγκριση τόσο με τους θεσμούς της ΕΕ όσο και τους εθνικούς θεσμούς, η εμπιστοσύνη στην ΕΚΤ φαίνεται να έχει επηρεαστεί δυσανάλογα από την κρίση, σημειώνοντας μία μεγαλύτερη πτώση και μία βραδύτερη ανάκαμψη», αναφέρει η μελέτη της κεντρικής τράπεζας για τη δεκαετία μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Η εμπιστοσύνη στην ΕΚΤ ήταν χαμηλότερη από ό,τι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παρά το ότι το 76% των πολιτών της Ευρωζώνης δήλωσαν ότι στηρίζουν το ευρώ. Μεταξύ των πιο σκεπτικιστών είναι η Γερμανία και η Αυστρία, οι οποίες επικρίνουν από πολύ καιρό την πολύ χαλαρή νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και οι πολίτες των οποίων εμπιστεύονται τώρα τις εθνικές κυβερνήσεις περισσότερο από την ΕΚΤ. Μεταξύ των σκεπτικιστών είναι και χώρες που υπέφεραν περισσότερο κατά την κρίση χρέους, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία.
Αν και η μελέτη προτείνει λίγες πιθανές λύσεις, σημειώνει ότι η ΕΚΤ έχει πρόβλημα επικοινωνίας. «Καθιστώντας την επικοινωνία πιο βατή σε πολίτες με διαφορετικά επίπεδα εκπαίδευσης και προκαταρκτικών γνώσεων και αντιμετωπίζοντας επίσης τις συγκεκριμένες ανησυχίες τους σε διαφορετικά μέρη της Ευρωζώνης – όπως για τον ρόλο της ΕΚΤ στην πορεία της οικονομίας – μπορεί να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη στην ΕΚΤ», σημειώνει η μελέτη που επέκρινε και το γενικό επίπεδο εκπαίδευσης, υποστηρίζοντας ότι οι πολίτες πρέπει να αντιλαμβάνονται καλύτερα τι κάνουν οι κεντρικές τράπεζες και ποιες υπηρεσίες προσφέρουν.
